We gaan nu boarden !!!
Door: Wouter en wiets
Blijf op de hoogte en volg wietske
10 Juni 2014 | Canada, Whistler
Daar is ie weer!
Dit maal een blog van onze roadtrip door Amerika en een heel klein beetje Canada. Het winterseizoen zit erop en de bus is gekocht. Misschien hebben jullie hem al gezien op facebook maar voor diegene die hem nog niet hebben gezien zal ik een korte schets geven. Het is een omgebouwde Dodge bus uit 1976. Een echte klassieker. De bus is jaren geleden omgebouwd tot een camperbusje met alles erop en eraan. Een flinke watertank, keukentje, toilet, kachel, opslagruimte en een bed. Perfect dus om onze roadtrip mee te maken. Hij is goudkleurig van buiten en hier en daar zitten flinke roestplekken. Maar wat verwacht je ook van zo’n ouwe bak. En om in de Amerikaanse stijl te blijven is deze bak uitgerust met een 6.0 liter V8 motor. Hij rijdt iets minder zuinig dan mijn oude polo (1L-20KM) met een gemiddeld verbruik van 1L op 4,5km. Lekker eco vriendelijk zeg maar.
Na aankoop hebben we de bus weer dagen lang schoon kunnen maken. De vorige eigenaren hebben er 9 jaar in gewoond en dat kon je wel zien. Overal was viezigheid te zien en alles was gemaakt om het enigszins bewoonbaar te maken. Kleine ledlampjes die bijna geen stroom gebruiken voor het lezen, purschuim tegen het dak om het beter te isoleren, een vast bed achterin dat was voorzien van extra foam. Dat alles maakte een rommelige en vooral ranzige indruk. Maar ja we hadden een bus nodig en we zagen er potentie in. De bus hebben we gekocht net buiten Vancouver en onderweg naar Whistler zijn we gelijk langs een vuilnis verzamelplek gereden om het een en ander eruit te mieteren. In de dagen die volgden hebben we de matrassen, de vloer en alle vastgeplakte dingen weggegooid. We hebben gelijk nieuwe matrassen besteld, nieuwe vloer gekocht en een uitrusting bij elkaar gezocht. Na dagen lang poetsen en opknappen zag de bus er super uit.
Vanuit Whistler zijn we met onze opgepimpte eco vriendelijke bus richting Squamish gegaan. Daar woont collega en vriend Darren met z’n vrouw en 2 kinderen. Daar hebben we de nieuwe vloer afgemaakt met plinten, bij de walmart de eerste lading boodschappen gedaan en de laatste dingetjes gecheckt. Ik ben ook nog even met Darren wezen mountainbiken aangezien dat in Squamish echt fantastisch bleek te zijn. Nou dat fantastisch bleek best wel heftig te zijn. Vol gas van paden af sjeezen, over keien en door krappe bochten manoeuvreren. Niet te vergelijken met een mountainbike tochtje door het bos in Nederland. Echt vol gas de berg af. Na een lekkere BBQ te hebben gehad en een laatste nacht in een fatsoenlijk bed te hebben geslapen was het tijd om de roadtrip te starten. Eerste stop Seattle.
Nou dat was de planning maar aangezien Wiets en ik altijd een hele strakke tijdsplanning hebben werd dat een plaatsje een uurtje voor Seattle. Het werd namelijk al donker en we hadden geen camping op het oog in Seattle. De eerste nacht hebben we doorgebracht op het parkeerterrein van een Bingohal in the middle of nowhere. De verwachtingen van Amerika waren op de eerste dag erg op z’n plaats. Op de snelweg werd om de 5 minuten met een bordje dat er een Mc Donalds langs de weg zat. En bij de Bingo liepen meer mensen met obesitas rond dan dat wij ooit bij elkaar gezien hadden. Gigantische bekers met cola, roken als een ketter, tig vellen voor de Bingo en met 3 generaties op pad zeg maar. Was dat ook jullie beeld van Amerika? Nou de onze wel.
Wat een eye opener was dat voor ons zeg. Dat het zo belangrijk is om gezond te blijven lezen en veel te blijven sporten. Want oh oh oh wat zagen die mensen er ongezond uit. Erg triest om te zien dat zij in een visuele cirkel zitten waarin het erg makkelijk is om ongezond voedsel te kopen en weinig te bewegen. Want alles ligt zo ver van elkaar verwijderd. Geen fietspaden te bekennen waar ze de fiets kunnen pakken.
Hoe het anders kon zagen we niet veel verder in Seattle. Een erg mooie stad aan het water met enorm veel sportende mensen. Tijdens onze wandeling door de stad werden we de hele tijd voorbijgelopen door hardlopende mensen of fietsers. Wij snapten wel dat het erg lekker zou zijn om langs het water te lopen door alle kleine parkjes heen. Het was overigens snikheet die dag. Een heuse hittegolf met temperaturen van 35 graden. Het scheen super ongewoon te zijn voor die tijd van het jaar. Wij vonden het best lekker aangezien we net de winter uit kwamen. Gedurende onze wandeling zijn we langs allerlei verschillende bezienswaardigheden gelopen. De spaceneedle, glasmuseum, haven, intetnational square en nog veel meer. Erg leuke stad maar voor ons was het heel duidelijk dat we niet in een stad willen wonen in de toekomst.
De volgende dag zijn we doorgereden naar de kust. Een plaatsje genaamd Astoria. Klein dorpje wat op het eerste gezicht niet heel bijzonder is. Vlak bij Astoria ligt echter een fort waar tijdens de 2e wereldoorlog over de kust werd gewaakt van de staat Oregon. Schijnbaar voeren er Japanse onderzeeers langs de kust en die werden onderschept door de militairen die dienden in dat fort. Nu hebben ze er een heel park omheen gebouwd waar je tegen betaling kan kamperen. Aangezien wij geen andere geschikte maar vooral goedkopere slaapplaats konden vinden besloten we daar maar te staat. De volgende dag hebben we een paar mooie wandelingen gemaakt waaronder een naar een oud schipwrak. Het frame ligt nog verzonken in het zand maar is heel goed zichtbaar. Erg gaaf om dat een keer te zien.
Na ons bezoek aan Astoria zijn we via de kust richting het zuiden gereden. De Oregon kust is echt fantastisch. Veel deed ons denken aan Nieuw-Zeeland. Ruwe zee op sommige stukken en in het water allemaal rotsen die in de loop der tijd van het vaste land zijn los geërodeerd. Deze rotsen trekken erg veel vogels aan omdat ze daar lekker met rust worden gelaten. Overal waar je keek was het super groen en mooi bebost. Dat betekende dat er dus veel regen moest vallen. Nou dat hebben we ook gemerkt want de enige regenval die we hebben gehad tijdens onze reis was in Oregon. Die dag zijn we gestrand in Tillamook. Een plaatsje bekend om hun kaas en hun luchtmuseum. We sliepen op een kleine camper kampeerplaats bij het lokale vliegveld. Deze kampeerplaats werd gerund door Warren. En Warren heeft op ons wel een bijzondere indruk achtergelaten. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft een verleden met alcohol en drugs. Enorm slechte gezondheid gehad en is zelfs geopereerd aan zijn hard. Maar hij heeft zijn leven weer op de rit gekregen en heeft het eigenlijk toegewijd aan zijn werk op het vliegveld. 7 Dagen per week is hij daar te vinden om het hier en daar beetje bij te houden. Het is echt een ontzettend vriendelijke man die ons maar al te graag hielp. We hebben urenlang gekletst over van alles en nog wat. Nou ja gepraat het was meer een monoloog van Warren. Wat kan die man kletsen zeg. Geen woord tussen te krijgen. Maar ja we geloofden dat hij gewoon even zijn verhaal kwijt wilde en wij dienden als luisterend oor.
Aangezien Tillamook zo bekend is om z’n kaas besloten we ook maar eens op pad te gaan en dit te gaan oordelen. We vonden een super leuke toko waar je allerlei kaasjes en sausjes kon proeven. Ze hadden ook een wijnproeverij en natuurlijk hebben daar ook maar eens gekeken. 5 Lekkere lokale wijnen geproefd en 2 flessen gekocht. Heerlijk!!
De volgende dag namen we afscheid van Warren aangezien hij ons zo goed had geholpen. Hij gaf mij daarbij 50 dollar (wat ik niet aan kon nemen) maar hij stond erop dat we er lekker van uit eten gingen. Schijnbaar hadden wij ook een indruk op hem gemaakt. Nou is het uiteindelijk niet zo’n heel luxe maaltijd geworden maar we hebben er toch van genoten. Waarom niet zo luxe dan hoor ik jullie al vragen. Nou onze oh zo betrouwbare bus had besloten niet meer zo goed te gaan werken. De accu hield er meer dan 1 keer mee op dus we besloten van die 50 dollar ook maar startkabels te gaan halen. Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen in de wekend die nog zouden komen. We hebben onze weg langs de kust gevolgd en zijn daar door allerlei kleine leuke kustplaatsjes gereden. Sommige zijn wat achterstallig maar dat geeft ook een hele andere kijk op het Amerika dat de meeste kennen.
In Florence hebben we lekker over het strand hard gelopen. Dat was ook wel nodig want sinds de laatste dag werken hadden we niks mee uitgevoerd. Een paar luie donders zeg maar gerust. Met onze tong op onze knieën over het strand heen sjokken is de perfecte vakantie workout. Toch? Na Florence was het tijd om nog verder naar het zuiden te rijden. Want daar stonden een paar reuzen op ons te wachten. De reuzen zijn beter bekend als de Redwoods. ’s Werelds hoogste en grootste bomen zijn in velen vertegenwoordigd in dit deel van Amerika. Wat een gigantische bomen zijn wij tegengekomen. Het zou minimaal 6-7 mensen kosten om een menselijke ketting rondom de boom te maken. Allemaal armen spreiden. Sommige waren zo dik dat ze breder waren dan de auto. Echt adembenemend en vooral heel bijzonder. We hadden ook gesloten meerdere wandelingen te doen om hier zo veel mogelijk van te zien. Strand kom je overal tegen maar deze bomen zijn echt zeldzaam. Deze dag werd ook nog afgesloten met een bijzonder schouwspel. Bij de Klamath rivier hebben wij 10 tallen walvissen gezien. Deze waren aan het eten bij de riviermond. Het was uitgaand tij en dat was schijnbaar een feestmaal want overal waar te keek doken zo op. Sommige waren zo blij ons te zien dat ze uit het water sprongen en op hun rug weer neer vielen. Er waren ook moeders met jonkies bij. In Nieuw-Zeeland hebben we ze jammer genoeg gemist maar hier hebben ze gekregen waar we toen naar zochten. Echt heel bijzonder om dat te zien.
Langs de kust richting California zijn er ontzettend veel parken te vinden met Redwoods. We hebben er zat aangedaan maar de 2 mooiste waren Avenue of the Giants en Trees of Mystery. Avenue of the Giants is een weg dat een bos doorkruist van Redwoords. Links en rechts werd je omgeven door Gigantische bomen waar je vanuit de auto de top nauwelijks kon zien. Slechts met een kromme nek en een paar verrekte spieren kon je het zien. En ook dat was het waard. De foto’s zijn meer dan spectaculair. De Trees of Mystery is een park waar je middels een leuke route langs allerlei bezienswaardige bomen wordt geleidt. Sommige bomen zijn al tig jaren oud. Zo heeft dit park ook een Kathedraal boom. Deze bestaat uit 6 bomen die in een cirkel zijn samengegroeid. Aangezien de bomen aan de binnenkant geen zonlicht krijgen is deze ook vrij van takken. Deze kathedraal wordt gebruikt voor trouwerijen omdat hij zo ontzettend mooi is.
Na de Redwoods was het dan eindelijk tijd voor San Franciso. Daar zouden we Mark en Helen ontmoeten. Oude collega’s uit Oostenrijk die daar wonen. Al onze camera apparatuur die we via het internet hadden besteld was bij hun afgeleverd. Allerlei pakjes stonden op ons te wachten. Alles wat wij nodig hebben om ons bedrijfje te laten slagen is binnen. Natuurlijk hebben we ook van de stad genoten. Vooraf had het al een soort van mysterieuze imago over zich hangen. Hippies, muziek, Alcatraz, straattrams en nog veel meer. In de 6 dagen dat we er zijn geweest hebben we de stad goed kunnen bekijken. Via een 12 kilometer lange hardlooproute hebben we de eerste indrukken op kunnen doen. Langs de haven en door het centrum lopen was best gaaf maar oh oh oh wat een spierpijn in de dagen erna. Wij zijn het niet meer gewend om zo lang te rennen. Samen met Mark zijn we naar Alcatraz gegaan. Het eiland met een gevangenis erop. Vroeger verbleven hier de zwaarste criminelen die de vs kenden.
Vlak bij San Francisco ligt Yosemite National Park. Wat een FANTASTISCH park is dat. Zulke overweldigende natuurverschijnselen kun je daar waarnemen. Gigantische rots verschuivingen en prachtige watervallen. Wiets en ik hadden besloten een 22 kilometer lange wandeling te doen en zo dit park eens goed te bekijken. We liepen langs allerlei verschillende watervallen en hebben op meerdere uitkijk punten het park kunnen bekijken. Mochten jullie dit park nog niet op jullie bucket lijst hebben staan dan zal deze met spoed erop moeten worden geplaatst. Overal in het park kom je wild leven tegen. Herten en vogels en soms zelfs beren. Deze beren zijn wij jammergenoeg niet tegen gekomen. Dat zijn toch wel dieren die je tijdens je reis gezien moet hebben.
Aangezien onze vlucht dichterbij kwam hebben we besloten na Yosemite terug te gaan naar Canada. Onze vriend Darren runt een camping vlak over de grens en hij had ons uitgenodigd langs te komen. Tja wie zijn wij dan niet langs te komen. We hebben daar heerlijk genoten van de Canadese natuur. Prachtig meer en BEREN gezien. Ja toch onze reis volmaakt. Het was een kleine beer die niet heel oud was maar hij zag er prachtig uit. Vrolijk rennend over de weg. Ja erg leuk om te zien.
Vanuit Darren zijn we terug gereden richting Squamish waar we zouden verblijven tot onze vlucht. En op de terug weg hebben we gewoon onze bus verkocht. Tja hoe makkelijk kan het lopen.
Om er snel een eind aan te breien was deze Canada reis echt FANTASTISCH. Heerlijk kunnen skien in de winter en een paar mooie weken gehad in de lente. Nu gaan we het vliegtuig in en zien jullie weer over een paar uur. Vergeet niet ons feestje dan kunnen we meer vertellen en laten zien over onze reis. Die op dit moment al meer dan een jaar duurt.
Tot snel !!!!!!!!!!
W&W
Dit maal een blog van onze roadtrip door Amerika en een heel klein beetje Canada. Het winterseizoen zit erop en de bus is gekocht. Misschien hebben jullie hem al gezien op facebook maar voor diegene die hem nog niet hebben gezien zal ik een korte schets geven. Het is een omgebouwde Dodge bus uit 1976. Een echte klassieker. De bus is jaren geleden omgebouwd tot een camperbusje met alles erop en eraan. Een flinke watertank, keukentje, toilet, kachel, opslagruimte en een bed. Perfect dus om onze roadtrip mee te maken. Hij is goudkleurig van buiten en hier en daar zitten flinke roestplekken. Maar wat verwacht je ook van zo’n ouwe bak. En om in de Amerikaanse stijl te blijven is deze bak uitgerust met een 6.0 liter V8 motor. Hij rijdt iets minder zuinig dan mijn oude polo (1L-20KM) met een gemiddeld verbruik van 1L op 4,5km. Lekker eco vriendelijk zeg maar.
Na aankoop hebben we de bus weer dagen lang schoon kunnen maken. De vorige eigenaren hebben er 9 jaar in gewoond en dat kon je wel zien. Overal was viezigheid te zien en alles was gemaakt om het enigszins bewoonbaar te maken. Kleine ledlampjes die bijna geen stroom gebruiken voor het lezen, purschuim tegen het dak om het beter te isoleren, een vast bed achterin dat was voorzien van extra foam. Dat alles maakte een rommelige en vooral ranzige indruk. Maar ja we hadden een bus nodig en we zagen er potentie in. De bus hebben we gekocht net buiten Vancouver en onderweg naar Whistler zijn we gelijk langs een vuilnis verzamelplek gereden om het een en ander eruit te mieteren. In de dagen die volgden hebben we de matrassen, de vloer en alle vastgeplakte dingen weggegooid. We hebben gelijk nieuwe matrassen besteld, nieuwe vloer gekocht en een uitrusting bij elkaar gezocht. Na dagen lang poetsen en opknappen zag de bus er super uit.
Vanuit Whistler zijn we met onze opgepimpte eco vriendelijke bus richting Squamish gegaan. Daar woont collega en vriend Darren met z’n vrouw en 2 kinderen. Daar hebben we de nieuwe vloer afgemaakt met plinten, bij de walmart de eerste lading boodschappen gedaan en de laatste dingetjes gecheckt. Ik ben ook nog even met Darren wezen mountainbiken aangezien dat in Squamish echt fantastisch bleek te zijn. Nou dat fantastisch bleek best wel heftig te zijn. Vol gas van paden af sjeezen, over keien en door krappe bochten manoeuvreren. Niet te vergelijken met een mountainbike tochtje door het bos in Nederland. Echt vol gas de berg af. Na een lekkere BBQ te hebben gehad en een laatste nacht in een fatsoenlijk bed te hebben geslapen was het tijd om de roadtrip te starten. Eerste stop Seattle.
Nou dat was de planning maar aangezien Wiets en ik altijd een hele strakke tijdsplanning hebben werd dat een plaatsje een uurtje voor Seattle. Het werd namelijk al donker en we hadden geen camping op het oog in Seattle. De eerste nacht hebben we doorgebracht op het parkeerterrein van een Bingohal in the middle of nowhere. De verwachtingen van Amerika waren op de eerste dag erg op z’n plaats. Op de snelweg werd om de 5 minuten met een bordje dat er een Mc Donalds langs de weg zat. En bij de Bingo liepen meer mensen met obesitas rond dan dat wij ooit bij elkaar gezien hadden. Gigantische bekers met cola, roken als een ketter, tig vellen voor de Bingo en met 3 generaties op pad zeg maar. Was dat ook jullie beeld van Amerika? Nou de onze wel.
Wat een eye opener was dat voor ons zeg. Dat het zo belangrijk is om gezond te blijven lezen en veel te blijven sporten. Want oh oh oh wat zagen die mensen er ongezond uit. Erg triest om te zien dat zij in een visuele cirkel zitten waarin het erg makkelijk is om ongezond voedsel te kopen en weinig te bewegen. Want alles ligt zo ver van elkaar verwijderd. Geen fietspaden te bekennen waar ze de fiets kunnen pakken.
Hoe het anders kon zagen we niet veel verder in Seattle. Een erg mooie stad aan het water met enorm veel sportende mensen. Tijdens onze wandeling door de stad werden we de hele tijd voorbijgelopen door hardlopende mensen of fietsers. Wij snapten wel dat het erg lekker zou zijn om langs het water te lopen door alle kleine parkjes heen. Het was overigens snikheet die dag. Een heuse hittegolf met temperaturen van 35 graden. Het scheen super ongewoon te zijn voor die tijd van het jaar. Wij vonden het best lekker aangezien we net de winter uit kwamen. Gedurende onze wandeling zijn we langs allerlei verschillende bezienswaardigheden gelopen. De spaceneedle, glasmuseum, haven, intetnational square en nog veel meer. Erg leuke stad maar voor ons was het heel duidelijk dat we niet in een stad willen wonen in de toekomst.
De volgende dag zijn we doorgereden naar de kust. Een plaatsje genaamd Astoria. Klein dorpje wat op het eerste gezicht niet heel bijzonder is. Vlak bij Astoria ligt echter een fort waar tijdens de 2e wereldoorlog over de kust werd gewaakt van de staat Oregon. Schijnbaar voeren er Japanse onderzeeers langs de kust en die werden onderschept door de militairen die dienden in dat fort. Nu hebben ze er een heel park omheen gebouwd waar je tegen betaling kan kamperen. Aangezien wij geen andere geschikte maar vooral goedkopere slaapplaats konden vinden besloten we daar maar te staat. De volgende dag hebben we een paar mooie wandelingen gemaakt waaronder een naar een oud schipwrak. Het frame ligt nog verzonken in het zand maar is heel goed zichtbaar. Erg gaaf om dat een keer te zien.
Na ons bezoek aan Astoria zijn we via de kust richting het zuiden gereden. De Oregon kust is echt fantastisch. Veel deed ons denken aan Nieuw-Zeeland. Ruwe zee op sommige stukken en in het water allemaal rotsen die in de loop der tijd van het vaste land zijn los geërodeerd. Deze rotsen trekken erg veel vogels aan omdat ze daar lekker met rust worden gelaten. Overal waar je keek was het super groen en mooi bebost. Dat betekende dat er dus veel regen moest vallen. Nou dat hebben we ook gemerkt want de enige regenval die we hebben gehad tijdens onze reis was in Oregon. Die dag zijn we gestrand in Tillamook. Een plaatsje bekend om hun kaas en hun luchtmuseum. We sliepen op een kleine camper kampeerplaats bij het lokale vliegveld. Deze kampeerplaats werd gerund door Warren. En Warren heeft op ons wel een bijzondere indruk achtergelaten. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft een verleden met alcohol en drugs. Enorm slechte gezondheid gehad en is zelfs geopereerd aan zijn hard. Maar hij heeft zijn leven weer op de rit gekregen en heeft het eigenlijk toegewijd aan zijn werk op het vliegveld. 7 Dagen per week is hij daar te vinden om het hier en daar beetje bij te houden. Het is echt een ontzettend vriendelijke man die ons maar al te graag hielp. We hebben urenlang gekletst over van alles en nog wat. Nou ja gepraat het was meer een monoloog van Warren. Wat kan die man kletsen zeg. Geen woord tussen te krijgen. Maar ja we geloofden dat hij gewoon even zijn verhaal kwijt wilde en wij dienden als luisterend oor.
Aangezien Tillamook zo bekend is om z’n kaas besloten we ook maar eens op pad te gaan en dit te gaan oordelen. We vonden een super leuke toko waar je allerlei kaasjes en sausjes kon proeven. Ze hadden ook een wijnproeverij en natuurlijk hebben daar ook maar eens gekeken. 5 Lekkere lokale wijnen geproefd en 2 flessen gekocht. Heerlijk!!
De volgende dag namen we afscheid van Warren aangezien hij ons zo goed had geholpen. Hij gaf mij daarbij 50 dollar (wat ik niet aan kon nemen) maar hij stond erop dat we er lekker van uit eten gingen. Schijnbaar hadden wij ook een indruk op hem gemaakt. Nou is het uiteindelijk niet zo’n heel luxe maaltijd geworden maar we hebben er toch van genoten. Waarom niet zo luxe dan hoor ik jullie al vragen. Nou onze oh zo betrouwbare bus had besloten niet meer zo goed te gaan werken. De accu hield er meer dan 1 keer mee op dus we besloten van die 50 dollar ook maar startkabels te gaan halen. Dat zou nog wel eens van pas kunnen komen in de wekend die nog zouden komen. We hebben onze weg langs de kust gevolgd en zijn daar door allerlei kleine leuke kustplaatsjes gereden. Sommige zijn wat achterstallig maar dat geeft ook een hele andere kijk op het Amerika dat de meeste kennen.
In Florence hebben we lekker over het strand hard gelopen. Dat was ook wel nodig want sinds de laatste dag werken hadden we niks mee uitgevoerd. Een paar luie donders zeg maar gerust. Met onze tong op onze knieën over het strand heen sjokken is de perfecte vakantie workout. Toch? Na Florence was het tijd om nog verder naar het zuiden te rijden. Want daar stonden een paar reuzen op ons te wachten. De reuzen zijn beter bekend als de Redwoods. ’s Werelds hoogste en grootste bomen zijn in velen vertegenwoordigd in dit deel van Amerika. Wat een gigantische bomen zijn wij tegengekomen. Het zou minimaal 6-7 mensen kosten om een menselijke ketting rondom de boom te maken. Allemaal armen spreiden. Sommige waren zo dik dat ze breder waren dan de auto. Echt adembenemend en vooral heel bijzonder. We hadden ook gesloten meerdere wandelingen te doen om hier zo veel mogelijk van te zien. Strand kom je overal tegen maar deze bomen zijn echt zeldzaam. Deze dag werd ook nog afgesloten met een bijzonder schouwspel. Bij de Klamath rivier hebben wij 10 tallen walvissen gezien. Deze waren aan het eten bij de riviermond. Het was uitgaand tij en dat was schijnbaar een feestmaal want overal waar te keek doken zo op. Sommige waren zo blij ons te zien dat ze uit het water sprongen en op hun rug weer neer vielen. Er waren ook moeders met jonkies bij. In Nieuw-Zeeland hebben we ze jammer genoeg gemist maar hier hebben ze gekregen waar we toen naar zochten. Echt heel bijzonder om dat te zien.
Langs de kust richting California zijn er ontzettend veel parken te vinden met Redwoods. We hebben er zat aangedaan maar de 2 mooiste waren Avenue of the Giants en Trees of Mystery. Avenue of the Giants is een weg dat een bos doorkruist van Redwoords. Links en rechts werd je omgeven door Gigantische bomen waar je vanuit de auto de top nauwelijks kon zien. Slechts met een kromme nek en een paar verrekte spieren kon je het zien. En ook dat was het waard. De foto’s zijn meer dan spectaculair. De Trees of Mystery is een park waar je middels een leuke route langs allerlei bezienswaardige bomen wordt geleidt. Sommige bomen zijn al tig jaren oud. Zo heeft dit park ook een Kathedraal boom. Deze bestaat uit 6 bomen die in een cirkel zijn samengegroeid. Aangezien de bomen aan de binnenkant geen zonlicht krijgen is deze ook vrij van takken. Deze kathedraal wordt gebruikt voor trouwerijen omdat hij zo ontzettend mooi is.
Na de Redwoods was het dan eindelijk tijd voor San Franciso. Daar zouden we Mark en Helen ontmoeten. Oude collega’s uit Oostenrijk die daar wonen. Al onze camera apparatuur die we via het internet hadden besteld was bij hun afgeleverd. Allerlei pakjes stonden op ons te wachten. Alles wat wij nodig hebben om ons bedrijfje te laten slagen is binnen. Natuurlijk hebben we ook van de stad genoten. Vooraf had het al een soort van mysterieuze imago over zich hangen. Hippies, muziek, Alcatraz, straattrams en nog veel meer. In de 6 dagen dat we er zijn geweest hebben we de stad goed kunnen bekijken. Via een 12 kilometer lange hardlooproute hebben we de eerste indrukken op kunnen doen. Langs de haven en door het centrum lopen was best gaaf maar oh oh oh wat een spierpijn in de dagen erna. Wij zijn het niet meer gewend om zo lang te rennen. Samen met Mark zijn we naar Alcatraz gegaan. Het eiland met een gevangenis erop. Vroeger verbleven hier de zwaarste criminelen die de vs kenden.
Vlak bij San Francisco ligt Yosemite National Park. Wat een FANTASTISCH park is dat. Zulke overweldigende natuurverschijnselen kun je daar waarnemen. Gigantische rots verschuivingen en prachtige watervallen. Wiets en ik hadden besloten een 22 kilometer lange wandeling te doen en zo dit park eens goed te bekijken. We liepen langs allerlei verschillende watervallen en hebben op meerdere uitkijk punten het park kunnen bekijken. Mochten jullie dit park nog niet op jullie bucket lijst hebben staan dan zal deze met spoed erop moeten worden geplaatst. Overal in het park kom je wild leven tegen. Herten en vogels en soms zelfs beren. Deze beren zijn wij jammergenoeg niet tegen gekomen. Dat zijn toch wel dieren die je tijdens je reis gezien moet hebben.
Aangezien onze vlucht dichterbij kwam hebben we besloten na Yosemite terug te gaan naar Canada. Onze vriend Darren runt een camping vlak over de grens en hij had ons uitgenodigd langs te komen. Tja wie zijn wij dan niet langs te komen. We hebben daar heerlijk genoten van de Canadese natuur. Prachtig meer en BEREN gezien. Ja toch onze reis volmaakt. Het was een kleine beer die niet heel oud was maar hij zag er prachtig uit. Vrolijk rennend over de weg. Ja erg leuk om te zien.
Vanuit Darren zijn we terug gereden richting Squamish waar we zouden verblijven tot onze vlucht. En op de terug weg hebben we gewoon onze bus verkocht. Tja hoe makkelijk kan het lopen.
Om er snel een eind aan te breien was deze Canada reis echt FANTASTISCH. Heerlijk kunnen skien in de winter en een paar mooie weken gehad in de lente. Nu gaan we het vliegtuig in en zien jullie weer over een paar uur. Vergeet niet ons feestje dan kunnen we meer vertellen en laten zien over onze reis. Die op dit moment al meer dan een jaar duurt.
Tot snel !!!!!!!!!!
W&W
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
