Catlins!!

Zo!!! Hoogste tijd voor een volgende update. Tja zoals we in de vorige blog al aangaven hebben we zo enorm veel te melden dus hebben we besloten er meer vaart achter te zetten.

We waren gebleven bij het begin van de Catlins. De Catlins is een gebied in het zuiden van het zuidereiland waar je echt allerlei verschillende soorten landschappen tegenkomt. Zo waan je je het ene moment in Friesland en vervolgens zit je weer in Italië. Tja we zullen het maar weer prachtig noemen. Van Monkey Island zijn we vertrokken in de richting van Invercargill. De grote stad van het zuiden zeg maar. In onze mening de meest deprimerende stad waarin we ooit zijn geweest. Alle mensen lopen met een chagrijnige kop op een veel te dik lichaam rond. Sommige rollen dan ook. Op elke hoek van de straat is er wel een fast food shop te vinden. Iedereen leeft in een sleur zeg maar. Onbegrijpelijk vinden wij want de natuurlijk is heel dichtbij. De kust is op een 15 minuten rijden en het bos is om de hoek. Ideale plekken om even uit het stadsleven te komen. Dus wij zijn maar heel erg snel doorgereden.

Via de scenic route zijn wij via de kustlijn naar het oosten gereden. Vanaf Invercargill was de eerste stop Curio Bay. Deze baai is zeer bekend voor z’n pinguïns en zijn fossiele boomresten. (of zoiets) Prachtige ervaring was het om oog in oog te staan met een Yellow Eyed pinguïn. Het beestje kwam vanuit een relatief ruwe zee op land en begon aan zijn weg (extreem rustig) naar zijn nest. Genietend van alle aandacht die de toegestroomde toeristen hem gaven. Tientallen foto’s zijn er gemaakt van hem. Vanaf Curio Bay zijn we doorgereden naar Papatowai. Een klein plaatsje met een DOC camping. Relatief goedkoop en prima om te staan. Uiteraard had Wietske hier weer de grootste ruzie met de sandflies die haar enkels helemaal lek staken. Wouter z’n enkels zijn in tegenstelling tot Wietske haar enkels nog puntgaaf.

De volgende ochtend zijn we vertrokken richting het oosten. Via de kust was het echt een prachtige route naar Nugget Point. Ons eindpunt van deze dag. Nugget point is een punt dat een van de zuidelijkste punten is van Nieuw Zeeland. Prachtige rotsen steken hier op uit de zee. Dat biedt natuurlijk enorm veel broedmogelijkheden voor allerlei verschillende soorten vogels. Het is echt super mooi om te zien dat de zee in een periode van duizenden jaren de rosten heeft weggesleten en dat wat wij zagen het resultaat ervan was. Vlakbij Nugget Point hebben we op Roaring bay weer 2 Yellow Eyed pinguïns gezien. Pff wat hadden deze een haast om bij hun nest te komen. Het was ook al vrij donker dus we hebben er maar heel even van kunnen genieten. Die avond hebben we op een camping gestaan dat van een van origine Engelse man was. Hij had de camping nog niet heel lang maar was al weer 2 jaar op rij verkozen als hoogst gewaardeerde camping onder reizigers. De eigenaar doet er echt alles aan om het je zo goed mogelijk naar het zin te maken. Biedt tegen een redelijk lage vergoeding een goed ontbijt aan, houdt zijn terrein erg schoon en komt graag een praatje maken. Aangezien hij een douche op zijn camping had hebben we weer sinds een tijd een lekkere warme douche gehad. Heerlijk!!

Nadat we wakker waren geworden hebben we nog even gepraat met de eigenaar en hebben we kennis gemaakt met zijn huisdieren. Een tamme schaap (alle andere schapen die we hebben gezien waren bang voor mensen) een paard genaamd Scooter en een shetlander. Vooral dat schaap was erg aanhankelijk. We hebben die dag Canibal Bay aangedaan. Dit is een mooie baai die grote zeeleeuwen aantrekt. Om heel eerlijk te zijn waren we hier al een keer eerder geweest om zeeleeuwen te bekijken. We dachten toen een stuk hout te zijn maar dat bleek dus een zeeleeuw te zijn. Dus wij weer terug langs deze baai. En ja hoor nu hebben we ze wel gezien. Wat een immens grote en luie beesten. Liggen maar beetje op het strand lui en dik te wezen. Toch blijkt dat deze beesten op land een snelheid van 20km/h kunnen halen. Dus beetje op afstand gebleven. (wij blij met een zoomlens op de camera) Die avond zijn we aangekomen op een van de mooiste campingplaatsen die wij tot op heden hebben gezien. Prachtig aan de kust, in een mooie baai en omgeven met prachtige bomen. Om het nog mooier te maken was de zonondergang en opkomst ook een plaatje. (zijn jullie al jaloers?) Deze plaats was perfect om onze reis door de Catlins af te sluiten.

De dag erna zijn we weer terug gereden naar Invercargill. Daar zouden we een paar dagen blijven bij de moeder van Hugh. (collega van werk die inmiddels naar Australië is vertrokken om te werken) We hadden haar al leren kennen op het vliegveld in Queenstown toen Hugh naar Australië vertrok. Toen hadden we al afgesproken dat we langs zouden komen. Wat een lieve vrouw is Eppi. Ze heeft heerlijk voor ons gekookt en wij hebben haar geprobeerd zo goed mogelijk te helpen met allerlei klusjes rondom het huis waar ze nog niet aan toe was gekomen. Maar we zijn er beide toch wel over uit dat Invercargill een ontzettend deprimerende stad is. Heeft totaal geen uitstraling en de mensen die er wonen hebben een hele negatieve uitstraling over zich heen. Kijken niet vrolijk en zijn vaak veel te dik. Onbegrijpelijk met zo’n mooi natuurgebied in je achtertuin. Daar zou je trots op moeten zijn en daar zou je enorm veel moeten wandelen.

Na 2 dagen vonden wij het wel weer tijd om richting Queenstown te gaan. Marjolein en Sanne weer te bezoeken en langs de Freedom Church te gaan. Hoe dat allemaal is gegaan lees je weer in de volgene blog. Wees niet bang…… Deze zal ook weer spoedig volgen.

Groetjes vanaf inmiddels het noorder eiland

W&W