Laatste reisverslag van Nieuw Zeeland
Door: W&W
Blijf op de hoogte en volg wietske
27 November 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Onze reis zit er nagenoeg op dus hoogste tijd om alles wat wij hebben gedaan te delen. We kunnen er serieus een boek over schrijven maar we gaan het bij goede samenvatting houden. Zoals jullie wellicht nog weten zijn we na de Catlins weer richting Queenstown vertrokken. Na een korte tussenstop daar gemaakt te hebben zijn we richting het noorden vertrokken. Richting Lake Tekapo en Mt Cook. Lake Tekapo is een meer dat gevuld is met gletsjerwater en is daarom echt enorm blauw. Zo’n pure turquoise kleur heb ik in een meer nog nooit gezien. Het schijnt ook dat het meer vol zit met zalm. Na een dag in de hotpools te hebben genoten hebben we ook Mt Cook aangedaan. De hoogste berg in Nieuw-Zeeland met een top boven de 3000 meter. De top bestaat uit hele mooie blauwe ijsplaten die vanaf het dal erg goed te zien zijn. Wij als ‘echte kenners’ dachten Mt Cook al eerder tijdens de wandeling te zien maar dat bleek een compleet andere berg te zijn. Natuurlijk hadden wij al de nodige fotos genomen. Tja foutje moet kunnen. Vervolgens was het weer tijd om verder te rijden. Christchurch was onze volgende stop. Deze stad is een aantal jaar geleden hard geraakt door meerder aardbevingen. En het resultaat is nog altijd te zien. Sommige stadsdelen zijn helemaal leeg. Barretjes die het hoofd niet meer bereikbaar waren voor de mensen moesten noodgedwongen dicht. Ook als ze in onbeschadigde gebouwen zaten. Een hele rare gewaarwording om in een stad te rijden waar de schade nog altijd zo duidelijk te zien is. Maar de mensen hebben niet bij de pakken neergezeten en hebben veel andere leuke kroegjes en winkels gebouwd. Het zal nog wel even duren voordat alles weer in oude staat terug wordt gebracht. En wellicht komt het nooit zo ver omdat ze weer door een aardbeving worden getroffen. Ze liggen namelijk in een gebied dat vaker schokken te voorduren krijgt. Vanuit Christchurch zijn we via Arthurs Pass naar de andere kust gereden. Een prachtige kronkelachtige en op sommige stukken steile weg brengt je van oost naar west. Perfecte weg om onze top bus eens goed op de proef te stellen. Maar zoals jullie al verwachten is hij heelhuids te pass over gekomen. Wel een hele tank verder maar vooruit. De westkust is weer compleet anders dan de oostkust. Veel meer rotsen die in de loop der tijd zijn weggesleten door de zee. Ze steken heel gaaf op uit de zee op plaatsen waar je het niet voor mogelijk hield. De zee is ook behoorlijk ruw en geeft lekkere hoge golven. Maar de westkust is vooral bekend om z’n regen. En dat hebben wij daar ook gemerkt. De ene na de andere bui kwam over ons heen. Wij even blij dat we dat roest hadden aangepakt. Anders was het hozen geblazen. Inmiddels bijna in het noorden aangekomen hadden we de heftigste dag tot dan toe. Enorme storm kwam over ons heen en de bus werd echt heen en weer geschud. Bakken met regen kwam uit de hemel vallen. We hebben zelfs de bus met de neus in de wind gezet omdat we anders bang waren dat we om werden geblazen. Dat hoge dak kwam nu dus even niet van pas. Gelukkig niks gebeurd en de bus is ook heelhuids door de storm gekomen. Onderweg zagen we een flink aantal aardverschuivingen en omgewaaide bomen. Maar goed dat we op een camping hebben gestaan die dag. Inmiddels weer aangekomen bij de oostkust zijn we langzaam af gaan dalen naar het zuiden. Want 19 oktober zouden we naar een All Blacks rugby wedstrijd gaan. Een must-do wanneer je in Nieuw-Zeeland bent. Maar eerste zouden we in Kaikoura wat leuke dingen gaan doen. We hadden vooral veel gewandeld en weinig activiteiten geboekt. Het geld vloog echt de deur uit. Onze bus is namelijk erg dorstig. Reken op benzineverbruik van 1 op 9 en olie 1liter op 1000 kilometer.
In Kaikoura hebben we voor het eerst leren golfsurfen. Echt ijskoud was het water. De wetsuits die we aanhadden hielpen goed maar onze handen en voeten waren echt ijs en ijskoud. Desondanks was het super gaaf om dit te proberen. Het ziet er een stuk makkelijker uit dan dat het werkelijk is. Vooral het komen van een liggende positie naar een staande is lastig. En als je zo lenig bent als een houten staak wil dat ook niet helpen. We hebben zelfs bezoek gehad van een zeehond tijdens het surfen. Die kwam even langs gebadderd. Heel gaaf. Later die dag hebben we nog een kajaktour gedaan. Heel tof om met een kajak op te zijn. Daar hebben we nogmaals zeehonden gezien. Eentje was zelfs van een inktvis aan het peuzelen. Echt dat dit werd meters weggeslingerd. Het schijnt zelfs dat de zuigers van een tentakel door blijven zuigen als de arm al is afgerukt. Een zeehond kan daardoor soms stikken door dit te eten. Het blijft echter een snack voor ze die ze maar al te graag eten. Bij Kaikoura hebben we ook voor het eerst dolfijnen gezien. Bij het wakker worden waren ze al volop aan het spelen in de zee. Precies voor onze camper. Hoe gaaf is dat dan. Maar veel tijd om te genieten hadden we niet. Het was hoogste tijd om helemaal naar het zuiden af te dalen om in Dunedin naar een All Blacks game te gaan. Een 9 uur durende rit naar het zuiden later waren we eindelijk aangekomen op de camping. Deze keer een echte camping met alle gemakken die onze camper niet heeft. Enorme berg was gewassen en genoten van stroom.
De wedstrijd was tegen Australië. Iedereen die een beetje verstand heeft van rugby weet dat dit een van de meeste gave wedstrijden is. De strijd tussen deze 2 landen is echt super groot. Zie het als Nederland-Duitsland met voetbal. Maar aangezien rugby geen hooligans kent was het een super gezellige sfeer in het stadion. Supports van Australië en Nieuw-Zeeland zaten gewoon door elkaar en kletsen gezellig. De wedstrijd begon natuurlijk met de bekende Haka. De oorlogsdans van de Maori die altijd worden gezongen door de All-Blacks. Het hele stadion keek uit naar deze dans en deze was dan ook zeer indrukwekkend. Dat zo’n team zo’n kabaal kan maken is echt kicken. De wedstrijd zelf was ook heel tof om te zien. Er werden een redelijk aantal Try’s gemaakt. Voor sommige beter bekend als touch down (wat bij american footbal is) En uiteindelijk hebben de All-Blacks ook dik gewonnen. Dus groot feest in de stad. De kroegen waren weer volgestroomd met mensen en de vele studenten die de stad rijk is.
Na Dunedin zijn we voor de laatste keer naar Queenstown gekomen om voor de laatste keer afscheid te nemen van Marjolein en Sanne. Vooral om ze te bedanken wat ze allemaal hebben gedaan voor ons en ze te vertellen dat we echt een super leuke tijd met ze hebben gehad. Dan was het nu toch echt tijd om richting het noorden te gaan. Daar zouden we naar Abel Tasman National Park gaan. Dat zou een van de hoogte punten van onze reis worden. In slechts een paar dagen waren we weer in het noorden en hebben we een 3 daagse kajaktour geboekt. Nadat we kayak hadden gevaren hadden we besloten dit ook in Abel Tasman te doen. Na een paar dagen wachten op goed weer zijn we op pad gegaan. Daar hebben we de bounty stranden gezien waar iedereen van droomt. Goudgele stranden met palmbomen en een zeer aangename temperatuur. Al varend voor dit gebied hebben we een paar super mooie baaien aangedaan. Lekker op het strand gehangen en vooral genoten van dit avontuur. Wat een super mooie plaats op deze aarde. Serene rust en natuurlijke schoonheid. Wat wil je nog meer kan je je afvragen. Eenmaal aangekomen op kamp was het tijd ons $19 dollar tentje op te zetten. Onze schuimmatjes uit te rollen en onze $15 dollar slaapzakken uit te pakken. Ja leven op budget heeft zijn beperkingen maar grappig is het wel. Maar wat een helse nacht hadden wij daar. Het was namelijk begonnen met regenen. Totaal geen vertrouwen in de tent dus we hebben hem maar in de keuken gelegd. Lekker op een betonnen vloer geslapen. Naja… ik met ogen wijd open gewacht tot het licht zou worden. Ik was er ook als eerste uit en heb maar lekker een koude douche genomen en een eitje gebakken. Gelukkig was het weer opgeknapt en was de blauwe hemel weer terug. Weer een dag op het water gezeten en van nog meer mooie baaien genoten. Inmiddels was het hard gaan waaien en moesten we tussen relatieve hoge golven richting onze volgende slaapplaats. Wat was dat gaaf zeg. Uit alle macht peddelen en vechten tegen de golven. Een uitputtingsstrijd ten top. Gelukkig hebben we het strand gehaald zonder om te slaan. Uitkijkend naar een nieuwe fantastische avond hebben we onze spullen weer opgezet. Gelukkig zou het deze nacht droog blijven en lagen we op een grasveld. Heerlijk zacht……. De volgende dag moesten we 11,5 kilometer volgepakt gaan hiken. We wisten dat we grote delen moesten oversteken die alleen tijdens eb toegankelijk waren. Oftewel veel natte troep en modder. We hadden geen zin om onze schoenen te verpesten dus hebben we besloten op Crocs te gaan. Ja die mooie klompen met die gaten erin. Ze lopen best lekker voor een paar kilometer. Maar zodra er zand in komt wordt het erg vervelend. Eenmaal onderweg begonnen onze voeten toch al wel wat pijntjes te vertonen. Ook omdat we een stuk op blote voeten moesten. Het zand was zo scherp dat we een full scrub hebben gehad. Vergeet niet dat onze tassen tussen de 10-16 kilo waren. Eenmaal aangekomen op het eindpunt waren we beide helemaal kapot. Voeten zo gaar als poppestrond en onze ruggen helemaal gaar vanwege het feit dat we geen goede tassen hadden. Maar desalniettemin voldaan van een hele mooie tocht.
Na Abel Tasman zijn we vrij snel richting Picton gegaan waar de veerboot over hebben genomen naar het Noordereiland. Eenmaal daar aangekomen zijn we Wellington eens gaan bekijken. Dat is namelijk de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. In eerste instantie vonden we het niet zo’n mooie stad en vooral heel druk. Maar eenmaal gewend aan de drukte bleek de stad nog niet zo slecht te zijn. Veel leuke barretjes en winkeltjes hier en daar. Uiteraard hebben we ook lekker gegeten bij Sweet Mothers Kitchen. Een echte aanrader gebleken. Vanuit Wellington zijn we via een prachtige kustweg richting het noorden gereden. Jammer genoeg bleek al snel dat op het noordereiland minder gratis campings waren. Was dat even balen aangezien het budget er nagenoeg doorheen was gegaan. Hoogste tijd om naar Auckland te vertrekken. Maar voordat het zover was zijn we nog langs wat plaatsen gereden. Algemene indruk……. Tropisch maar veel minder mooi dan het zuidereiland. Misschien waren we door het zuidereiland verwend geraakt. Roterua is een plaats dat veel geisers heeft. Je kunt je dus voorstellen dat in deze plaats een goede lucht hing van rotter eieren. We zijn er dus ook niet heel lang geblezen. Via Roterua zijn we richting Coramandal Peninsula gegaan. Dit schiereiland heeft het perfecte klimaat voor wijnvelden. Dus prima excuus om eens lekker te genieten van een Winery. 4 Heerlijk verschillende wijnen geproefd en genoten van het prachtige uitzicht. Het schiereiland barst van de mooie stranden en het heeft schitterende natuur. Neem bijvoorbeeld Hot Water Beach. Een strand dat boven een warmtebron ligt. Bij laagtij kun je met je schep een eigen hot tub uitgraven. Kijk wel uit dat je niet te dicht bij de bron komt anders kun je je billen verbranden. Heerlijk gevoel om in een warm bad te zitten terwijl je naar de zee kijkt. Tja dat je zwembroek vol zand zit moet je maar voor lief nemen. De ochtend erop hebben we een prachtige zonsopkomst gezien. We waren beide erg vroeg wakker geworden en in plaats van verder te slapen hebben we onze stoeltjes opgeklapt en zijn we gaan wachten tot de zon opkwam. Het wachten werd meer dan beloont. Aangezien het nog altijd vroeg was hebben we ook gelijk maar een wandeling gemaakt naar een door de zee uitgeslepen “Cove’ tunnel. Heel bijzonder om te zien dat de zee een doorgang kan maken in een rots. Dat laat de kracht van de natuur maar weer eens zien.
Nu was het eindelijk tijd om richting Auckland te rijden. Christiaan zat namelijk al op hete kolen. Bij hem hadden we onze kitesurf spullen laten staan aangezien we die niet mee konden nemen naar Queenstown. Hij en zijn vriendin waren net kersverse ouders geworden van een gezonde jongen. Tijd om die grote tas maar eens op te halen.
We zijn die avond ook verwelkomt door Philip en Monica., de ouders van Gabriela. Wietske heeft haar een tijdje les gegeven in Queenstown en de ouders hadden ons toen uitgenodigd in Auckland langs te komen. Laten wij zo’n aanbod niet afwijzen en deze met 2 handen aangrijpen. In een van de mooiste wijken van Auckland (Mt Eden) hebben zij een gigantisch huis met een leuk gastenverblijf in de tuin. Super luxe douche en een lekker bed stond ons te wachten. We kregen al vrij snel te horen dat we zo lang mochten blijven als we zouden willen. Geweldig nieuws dus. Lekker in de buurt van Auckland kitesurfen en gewoon bij hun weer slapen. Laat nu de wind geen zin hebben om te blazen. Sinds dat we in Auckland zijn hebben we nog maar 3 keer kunnen kitesurfen waarvan 1 dag helemaal op het noorden. Maar wellicht komt het nog.
De grootste opdracht voor ons in Auckland was het verkopen van onze auto. Deze fantastische bus heeft ons het hele land doorgereden zonder enkele problemen. Tijd om een nieuw stel er blij mee te maken. Daarom zijn we eerst op verkenning gegaan bij een van de autobeurzen die in Auckland gehouden wordt. Daar troffen we 2 bussen aan van hetzelfde model. Perfect om te zien wat de markt doet omtrent deze bussen voor wat voor bedrag ze van de hand gaan. Deze bussen hadden beide 100.000 kilometer gereden en zagen er toch echt minder uit dan onze bus. Beide bussen werden aangeboden voor +- 6000 dollar. Helaas werden ze beide niet verkocht op die dag maar er was voldoende aandacht wat ons natuurlijk goede hoop gaf. Het weekend erop zijn we naar de automarkt gegaan en zijn we vol goede moed aan het verkopen gegaan. Met 6900 dollar als vraagprijs hadden we een goede prijs gekozen want de aandacht loog er niet om. Binnen het uur hadden we 3-4 verschillende stellen die geïnteresseerd waren. Verschillende testritten gemaakt en het enthousiasme werd aangewakkerd. Al snel kregen we een bod dat voor ons acceptabel was. 6500 Dollar en de bus was verkocht. Binnen 1 dag!!!!!! Bam een last minder zeg maar. Gelukkig mochten we van de kopers het tentje en de slaapzakken nog voor een week lenen. Aangezien de weersvoorspelling er goed uitzag hadden we besloten helemaal naar het noorden af te reizen. Goede wind en veel zon. Perfecte combinatie zeg ik zo. Dus hebben we een klein (zuinig rijdend) autootje gehuurd en zijn we lekker naar het noorden gereden. Wat een prachtig deel van het Noordereiland is dit zeg. Wij zijn inmiddels echt helemaal weg van dit stuk en zouden nog veel langer willen blijven. Eenmaal op het noorden aangekomen hadden we besloten aan een kitesurfkamp mee te doen. Een beetje extra training en het zien van mooie spots is het geld meer dan waard. Maar jammergenoeg bleef de wind hier ook weg. Slechts 1 dag van de 3 hebben kunnen kiten. Een flinke domper dus dat kitesurfen in Nieuw-Zeeland. Een overvloed aan fantastische spots maar een wind waar je niet op kan vertrouwen. Desalniettemin genoten van prachtig weer een hebben een lekker kleurtje gekregen. Is ook niet slecht.
Inmiddels zijn we druk bezig met de laatste voorbereiding voor vertrek. We zijn de tassen al aan het pakken en druk op zoek naar woonruimte in Whistler. Dit blijkt echter een gigantisch drama te zijn en we worden er hopeloos van. Al geloven we beide dat alles op z’n pootjes terecht zal komen. Aankomende vrijdag zullen we naar Vancouver vliegen en dan zal onze reis in dit prachtige land erop zitten. Nog lang niet alles gezien dus de kans is zeer groot dat we nog een keer terug komen.
We hopen dat jullie via onze blog mee hebben kunnen genieten van ons avontuur. Maar het gaat natuurlijk verder zodra wij in Canada zijn aangekomen. Dit land moet ook weer een avontuur van jewelste zijn dus er zal ook weer voldoende worden geschreven. Maak jullie borst maar nat en hopelijk zullen jullie weer net zo meegenieten als onze reis in Nieuw-Zeeland.
Vanuit een schitterend en haast betoverd Nieuw-Zeeland willen wij iedereen bedanken voor alle leuke en vooral lieve reacties!!
Veel liefs W&W
-
27 November 2013 - 09:21
Jaap Van Reeuwijk:
Hallo daar !!
Wat een prachtige verhalen en belevenissen, lijkt me echt super !!
Namens TEAM HOLLAND !!
Prettige reis verder !!
Gr,
Neef Jaap -
27 November 2013 - 11:10
Lon:
Nou een geweldig verslag weer. Wat maken jullie een hoop (leuke) dingen mee! Super ervaring.
Een hele goede reis alvast naar Canada, en daar gaat jullie prachtige avontuur gewoon weer verder, wow!
Ik trek nog ff een extra shirt aan hier hoor... :P -
27 November 2013 - 11:57
Arie En Monica :
lieve W & W.
Wat een verhalen weer. Geweldig. Fijn dat jullie dit met ons hebben gedeeld. We kijken al uit naar jullie eerste verslag uit Canada.
kus Arie en Monica
-
02 December 2013 - 11:43
Margreeth:
Hallo W&W!!
Geweldig!!! Wat een verslag....al lezend reis je zo met jullie mee...weliswaar met de kachel aan!!
Wat een opluchting dat de bus zo snel en goed verkocht is!
Ook erg genoten van de foto's!
Nu zijn jullie in Canada: ben benieuwd of de woonruimte al gelukt is...op naar het volgende blog!
Hele mooie tijd toegewenst daar!
Groetjes, Margreeth.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley