Verslag uit Canada

Wietske en Wouter??? Wie waren dat ook al weer??

Deze blog is voor diegene die wij niet zijn vergeten. En hopelijk ons niet zijn vergeten.

Inmiddels zijn wij al enige tijd weer in Canada. Om heel precies te zijn, zijn wij van het leven aan het genieten in Whistler. Hét skioord van Canada zeg maar. Mensen van over de hele wereld komen naar Whistler om te skien in meters poeder, te genieten van de perfecte pistes en nog veel meer. Laten wij het nou super treffen door het slechtste seizoen sinds het ontstaan van Whistler hier te zijn. Daar zal ik straks meer over vertellen maar laat ik bij het begin beginnen.

29 November zijn wij aangekomen in Vancouver. Uiteraard balend dat wij een fantastisch land achter hebben moeten laten. Want laten we heel eerlijk zijn.. Wiets en ik zijn helemaal verliefd op Nieuw-Zeeland. Maar alle goede moed verzameld want Canada staat op het punt om ons omver te blazen met prachtige indrukken. (hou het omver blazen even in je achterhoofd. Die komt terug) Met al onze bagage in de aanslag zijn we op zoek gegaan naar een hostel. Want ja we hadden eigenlijk nog helemaal geen accommodatie geregeld. We hadden wel een noodplan maar daar wilden we eigenlijk niet aan toegeven. Gelukkig was Jos (oud college en studiegenootje van Wouter) al in Vancouver aangekomen en hebben we in het zelfde hostel geslapen als zij. Zo’n reis is toch best vermoeiend en wat is er nou lekkerder dan gewoon even te slapen.

De volgende ochtend hadden we via het internet een man gevonden die zijn appartement aanbood tegen een ietwat hoge vergoeding maar het was dicht bij Whistler in de buurt. Een paar minuten voordat de bus van Vancouver naar Whistler vertrok hebben wij deze beste man ontmoet. Steve zoals hij heette kwam over als vreemde maar toch wel betrouwbare man. Na het betalen van een kleine borg hoopten we dat we iets hadden gevonden. Een kleine kanttekening was dat Steve het weekend weg was en dat Wiets en ik 3 dagen ergens anders onderdak moesten zoeken. Aangezien alles in Whistler GIGANTISCH duur is vroegen wij of Jos toevallig nog een bed over had op zijn kamer. Gelukkig was dat het geval en konden wij in ieder geval ergens slapen. Jammer genoeg voor ons had hij geen beddengoed of kussens. Dus gekleed in onze dikke winterjassen en thermokleding hebben wij op een matras 3 nachten geslapen. Erg lekker begin van onze tijd in Whistler zeg maar.

Het weekend was eindelijk voorbij en wij zouden Steve eindelijk treffen. Eenmaal opgehaald bij Jos vertrokken wij richting het appartement dat hij via het internet had aangeboden. Toen wij binnen stapten hadden we eigenlijk meteen door dat wij het appartement niet voor ons zelf zouden hebben. Neeeeheeee meneer Steve was even vergeten te vertellen dat hij in de woonkamer zou wonen. Hij verhuurde zijn slaapkamer aan ons voor $850 terwijl hij op de bank zou slapen. Zelfde badkamer delen, zelfde keuken en totaal geen privacy. Degene die Wietske goed kennen kunnen heel goed inbeelden wat haar reactie was. HIER GA IK NIET SLAPEN!!! BEN JE HELEMAAL BETOETERD!!!!! Nou moet ik haar nageven dat het eigenlijk nergens op sloeg. Deze man probeert op een hele nare manier geld te verdienen over de rug van toch wel wanhopige mensen. Nou hadden we uiteindelijk besloten toch een nacht daar te slapen want te hadden niks anders. De volgende dag zouden we hard op zoek gaan en zouden we wel wat vinden.

Tijdens die ochtend werd ik ruw gewekt uit mijn slaap door Steve. Niet dat hij aan mijn bed stond maar omdat de wind aardig was aangewakkerd. Onze beste Steve bleek totaal geen last te hebben van schaamte gevoelens en fungeerde dus ongewenst als mijn alarmklok. Met een GIGANTISCHE harde en ranzige scheet luidde hij onze morgen in. Wat mij betreft onze aftocht want dit was toch wel het laatste zuchtje wind dat de deur dicht deed.

In alle vroegte zijn Wiets en ik richting het dorp gegaan om bij een Starbucks op woningjacht te gaan. We moesten ons ook nog aanmelden bij de skischool dus eigenlijk een hele drukke dag. Na een hele dag zoeken op het internet hadden we nog steeds niks gevonden. De wanhoop werd groter en groter totdat Wietske op een prikbord bij de skischool een advertentie zag staan voor een kleine cabin. Het was eigenlijk bedoeld voor één persoon of voor een stel dat geen moeite heeft om op elkaars lip te leven. Op ons lijf geschreven zeg maar. Na een kort belletje van Wiets bleek dat het nog beschikbaar was en dat we diezelfde avond langs zouden gaan om te kijken.

Na een tijdje in het donker te hebben gezocht naar het huis hadden we het eindelijk gevonden. Bij het binnenstappen van het huisje waren we opslag verliefd. Zo’n knus en gezellig huisje hadden we nog nooit gezien. Het is amper 15m2 groot maar het heeft alles wat je maar nodig hebt. We hebben een lekkere douche, keuken, toilet en een heerlijk bed. Het huisje is eigenlijk tegen een boom gebouwd dus we noemen het ook onze boomhut. Het heeft een lekker balkon dat in het voorjaar verrukkelijk zal zijn. Nu zijn we er nog niet te vinden. Nadat we elkaar een akkoord hadden gegeven zijn we snel hun auto ingesprongen om onze spullen op te halen bij luchtige Steve. Gelukkig was hij niet thuis dus hoefden we de confrontatie ook niet aan dat we weg zouden gaan. In 3 min hadden we al onze spullen uit huis gehaald en in de auto gegooid. Weg waren we!! De borg waren we kwijt maar dat kon ons niet schelen. We hadden een woning gevonden. Dat was veel belangrijker.

Na een paar dagen was het tijd om beter kennis met de skischool. De eerste trainingen stonden op het programma. Wietske geeft les aan de Blackcomb kant van de berg en ik aan de Whistler kant. Beide zijn wel verbonden via een gondel maar eigenlijk zijn het 2 aparte bergen. De skischool werkt eigenlijk best professioneel met 1200 medewerkers tijdens hoogseizoen. Iedereen is ingedeeld in zijn divisie en blijft daar ook de hele winter. Zo zullen Wiets en ik alleen maar kinderen les geven. We zagen er beide eerste tegenop maar nu hebben we het enorm naar het zin.

Na een aantal dagen gewerkt te hebben kwamen we erachter dat Canadezen erg van het fooien zijn. De nodige fooien zijn al ontvangen en we hebben er al onze maand huur van betaald. In tegenstelling tot Oostenrijk waar we misschien 80-100 euro per seizoen kregen. We proberen zo veel mogelijk van de fooitjes te leven dus doen we er beide ook veel aan om zo veel mogelijk te krijgen. We maken net als afgelopen seizoen in Oostenrijk de videos voor de kinderen en de ouders zijn er helemaal weg van. Natuurlijk voor ons ook een goed teken en een mooie bevestiging dat ons bedrijf straks goede potentie tot slagen heeft. De toekomst zal het uitwijzen.

Wat de skischool ook goed organiseert zijn kortingen voor lokale bedrijven. Veel kortingen op shops maar ook activiteiten zoals bungee jumpen. Ja jullie lezen het goed. Wiets en ik zijn gaan bungee jumpen. Wat een ervaring is dat zeg. Een enorme adrealine stoot krijg je door je lichaam heen gejaagd. Een keer was leuk en daar blijft het ook bij. Wiets vond het achteraf helemaal niks. Ze wilde graag haar angsten verleggen door te springen wat uiteindelijk ook wel is gelukt maar echt heel leuk vond ze het niet. Daar is ze ook weer achter denk ik dan maar.

Op dit moment zitten we allemaal te wachten op sneeuw. Whistler heeft als gezegd nog niet zo een slechte winter gehad. Waar de teller al op ruim 7 meter sneeuwval had moeten staan, staat hij momenteel maar op 3. Dat betekend dat er buiten de piste niet veel te doen is. Enorm harde pistes en veel ijsplaten. Het is op het moment ook -20 graden overdag wat enorm koude vingers en tenen oplevert. Af en toe huilende kinderen met bevriezingsverschijnselen op de wangen en ga zo maar door. Per dag drink ik bijna 3 liter warme chocolademelk met de kids dus dat komt inmiddels ook mijn neus uit.
We hopen natuurlijk dat het snel zal gaan sneeuwen want dat was natuurlijk wel de reden waarvoor we naar Canada zijn afgereisd. Dus wat de sneeuw betreft een fikse tegenvaller. Maar we blijven positief en het zal ook echt allemaal weg goed komen.

Lieve mensen voor nu is dit waarmee jullie het zullen moeten doen. Er zijn nog geen foto’s gemaakt dus we kunnen jullie ook nog niet veel laten zien. We beloven spoedig contact te houden en dan ook foto’s te tonen. De video van Nieuw Zeeland wordt stukje bij beetje gemaakt en die zal ook spoedig klaar zijn. Dan kunnen jullie nog nagenieten van ons avontuur op het zuidelijk halfrond.

Vanuit een steenkoud maar toch best mooi Canada doen wij de groeten aan iedereen thuis.

Liefs W&W