Uhm, nieuw verslag vanuit NZ!!!!

Aan alle vaste lezers,

Het nodige aantal mensen hebben ons de laatste dagen gevraagd of er ooit nog een blog gaat komen. Uiteraard is dat het geval en niet zo maar eens. Dit kan maar zo de langste van onze reis worden. Wat hebben wij veel leuke dingen gedaan maar ook vooral heel veel mooie plaatsen gezien. Allebei zijn wij compleet onder de indruk van de schoonheid van dit land. Alles is zo puur en de natuurlijk is hier op z’ n best.

Zoals velen van jullie al weten is ons skiseizoen al een tijdje voorbij. 3 Weken voor het einde van het seizoen werd ons op een ‘vriendelijke’ manier gevraagd (lees gemeld) ons contract per direct te beëindigen. Niet dat we werden ontslagen maar het aantal mensen dat gebruik maakte van de skischool was zodanig terug gelopen dat we overbodig waren. Een financiële domper van jewelste natuurlijk maar aan de andere kant waren we ook wel een beetje klaar met skiën. Het seizoen is ons best goed bevallen maar vergeleken met Oostenrijk is dit toch wel een stap achteruit. De skischool heeft als doelstelling ‘Leading the world in snowsport experience’ Vergelijkend met Oostenrijk hebben zij nog hele grote stappen te maken. Zoals het vervangen van de stoeltjesliften die uit 1987 komen. Tja old school in zijn originele vorm. Maar samenvattend was ons seizoen een erg leuke ervaring die we beide voor geen goud hadden willen missen.

En dan was het eindelijk zover. Tijd om de camper klaar te maken voor vertrek. Nogmaals schoonmaken, regengoten aan de zijkant van de camper roestvrij maken en weer bevestigen, apk in orde maken, route plannen, etc. Van een aantal mensen hebben we afscheid genomen. Natuurlijk hebben we Marjolein en Sanne uitvoerig bedankt voor hun gastvrijheid en de leuke dingen die we samen gedaan hebben. Niet wetend dat we tijdens ons reis nog 2 keer naar Queenstown zouden komen. We hebben zelfs leuk afscheid genomen van Wietske haar podotherapeut. Aangezien we meerdere malen bij hem langs zijn geweest en gewoon enorm leuk contact hebben gehad vonden we dat wel op z’n plaats. Ook de mensen van de camping hebben we bedankt omdat we ook met hun erg leuk hebben kunnen kletsen en mee zijn wezen stappen.

Na al dat geknuffel was het toch echt tijd om de bus in te springen en richting Milford Sound te gaan. De eerste bestemming op onze reis is echt een hele mooie geweest. Milford Sound is een van Nieuw-Zeelands vele fjorden. PRACHTIG!!!! Zo enorm groen, zo puur en zo veel sandflies. (kleine irritante steekvliegen die je niet hoort) Als je op een boot door zo’n fjord vaart kan je niets anders dan onder de indruk zijn van de kracht die een gletsjer heeft op zijn omgeving. Voor de leken onder ons, is een fjord een door een gletsjer uitgeslepen inham zeg maar. Als ik niet duidelijk ben geweest zoek je het maar op op wikipedia. (knipoog) Tijdens onze boottocht hebben we voor het eerst zeehonden gezien. Wat een luie beesten zijn dat zeg. En dan beweert Wietske dat ik lui ben. Wereld van verschil (soms) Na onze boottocht was het tijd om de bergweg die we op de heenweg waren afgedaald (600 meter) weer op te klimmen. De eerste grote test voor onze top bus. Met een noodgang zijn we weer de berg op gevlogen. Alsof het niet was. (lees hier 30 km/h in z’n 2 kruipend de berg op met een hele rits auto’s achter ons die bang waren ons in te halen). Na een mooie reis door het regenwoud waren we aangekomen in Te Anau. Daar lekker op de camping gestaan en nog altijd in de volle overtuiging dat we best vaak op een camping konden staan. Blijkt toch best prijzig te zijn. Maar goed wel lekker kunnen genieten van goede douches, elektriciteit en kookgelegenheden.
Aangezien we nog een fjord wilden bekijken die redelijk in de buurt lag besloten we op deze camping te blijven tot het slechte weer voorbij was getrokken. Dit bleek 3 dagen te duren en de kosten van de camping bleven maar stijgen. HMmmmm eerste duidelijke gedachte wij moeten dit anders aanpakken. Afijn van fouten kun je leren zeggen we maar. Nadat de buien waren vertrokken zijn wij richting Manapouri vertrokken om daar de boot te pakken voor de Doubtful Sound cruise. Deze fjord ligt een stukje verder weg en is alleen per boot te bereiken waar Milford per auto te bereiken is. Dus eerst een uur over het Lake Manapouri. Prachtig uitzicht over dit gigantische meer. Het schijnt een van Nieuw-Zeelands grootste meren te zijn. Mede daarom hebben ze zo’n 50 jaar geleden een elektriciteitscentrale gebouwd die op waterkracht werkt. Een heel indrukwekkend bouwwerk wat ook een onderdeel was van deze dag. Een leuke interessante rondleiding gehad en veel wetenschappelijke informatie gekregen. Of dat allemaal is binnengekomen bij ons? Wat denken jullie zelf?

Na deze rondleiding zijn we naar de haven gereden. Uh niet per auto bereikbaar toch? Ja klopt. Op de plek waar de centrale staat hebben we een weg gebouwd naar de fjord. Wellicht voor aanvoer van materiaal in der tijd. Dat deel hebben we effe gemist in de tour. Op de boot hebben we wederom mogen genieten van de prachtige natuurlijk. Wij vonden Milford Sound erg mooi maar Doubtful is nog een niveautje hoger. Het is erg moeilijk uit te drukken waarom maar jullie moeten zelf de foto’s maar bekijken. Helaas hebben we in Doubtful geen dolfijnen gezien. Vaak vergezellen dolfijnen de boten maar het mocht bij ons niet zo zijn. Dat zou wel komen omdat het broed seizoen is. Wel hebben we zeehonden gezien. Alweer? Ja alweer!! Het blijft mooi om te zien dat er beesten op deze wereld zijn die zich niks aantrekken van alles wat om hun heen gebeurd en lekker blijven luieren in de zon. Zou de mens af en toe ook moeten doen. Don’t worry, be happy zeg maar. Gelukkig hadden we op de boot geen last van de sandflies. Want wat zijn die beesten irritant zeg. Wietske haar enkels zien eruit als het voorhoofd van een puber. Allemaal bulten en de ene nog roder dan de andere. En ze jeuken enorm zegt ze. HAHA ben ik even blij dat ze Wietske haar bloed lekkerder vinden dan de mijne. En ja hoor ik was me ook zo nu en dan. Moe van alle indrukken zijn we een stuk richting het zuiden gereden. Daar zouden we door de Catlins gaan rijden en van alle prachtige natuur gaan genieten. Aan het begin van de Catlins hebben we gratis gekampeerd aan zee. Monkey Island is een kleine baai met een kleine freedom camping erbij. Perfect voor ons vonden we. Daar hebben we lekker van een mooie zonsondergang genoten en vervolgens onder het geruis van de zee in slaap gevallen. Hoe mooi is het om de volgende ochtend aan het strand wakker te worden. Perfect om te gaan hardlopen en te voet de omgeving te ontdekken. Aangezien de temperatuur behoorlijk hoog was vond wietske het rede genoeg om lekker in de zee te gaan zwemmen. Tot aan haar knien ongeveer. Wat ze al heel wat vond. Gedurfd he??

Nou lieve mensen dat was het weer even voor nu. Wij beloven dat de volgende blog heeeeel spoedig komt. Want wij hebben zo veel te vertellen dat we echt staan te popelen het met jullie te delen.

Wij hopen dat jullie weer een stukje meer jaloers zijn geworden op ons.

Lieve groet uit een adembenemend mooi Nieuw-Zeeland